ارزیابی عوامل مؤثر بر میانگین دمای تابشی در محیط شهری (نمونه موردی: گذر شنبدی، بافت تاریخی بوشهر)

رشد سریع شهرها و گسترش مناطق شهری موجب تغییرات عمده زیست محیطی و برهم خوردن شرایط آسایش حرارتی به خصوص در فضاهای باز شهری شده است. افزایش محصوریت فضاهای باز شهری در مناطق گرم‌و‌مرطوب می‌تواند منجر به کنترل بهتر محیط از طریق بهبود خرداقلیم شهری و در نتیجه صرفه‌جویی در مصرف انرژی ساختمان‌ها گردد. میانگین‌دمای‌تابشی یکی از عوامل مهم و مؤثر بر ایجاد آسایش‌حرارتی به‌خصوص در شرایط آفتابی در فضای‌باز است. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر بافت شهر و طراحی محیط شهری بر میانگین‌دمای‌تابشی است. شهر بوشهر دارای اقلیم گرم‌و‌مرطوب است و با توجه به شرایط اقلیمی این شهر، ایجاد آسایش‌حرارتی جهت افزایش حضورپذیری فضاهای شهری به‌خصوص در ایام گرم سال ضروری‌ست. در این پژوهش داده‌های هواشناسی موثر بر آسایش‌حرارتی به صورت میدانی در سه فصل سال در گذر شنبدی واقع در بافت تاریخی بوشهر برداشت شده‌است. دمای‌هوا، رطوبت و سرعت‌باد و تابش با استفاده از دستگاه‌های اندازه‌گیری به‌دست آمده و به منظور انجام محاسبه میانگین‌دمای‌تابشی از نرم‌افزار RAYman نسخه2/1 استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در ساعات ابتدای روز محصوریت فضایی، در میانه روز جهت تابش و در بیشتر ساعات روز جریان باد بیشترین تأثیر را بر میانگین‌دمای‌تابشی در این محدوده داشته است.